Komu chcemy pomóc?

 

Istnieje wiele dobroczynnych czynników jakie daje nam kot. W naszej fundacji kot terapeuta pomagałby naszym podopiecznym przełamywać lęki związane z operacją, lub innymi zabiegami, byłby kocim przyjacielem naszych podopiecznych, dawał poczucie wsparcie i poczucie ważności. Dzieci cierpiące na różnego rodzaju choroby często hospitalizowane są nieśmiałe i niechętnie nawiązują kontakt z drugim człowiekiem. U takich dzieci często występują różnego rodzaju lęki spowodowane ciągłymi zmianami w ich życiu. Felinoterapia indywidualna u takiego pacjenta daje szanse na oswojenie się z nowymi sytuacjami. Podczas terapii kot niweluje opór pacjenta, jego lęk powoli przyzwyczaja w sposób przyjemny dla dziecka do zmieniającej się rzeczywistości.

 

Jednym z planów w naszej fundacji jest założenie świetlicy środowiskowej. W której mamy zamiar wprowadzić zajęcia zarówno grupowe jak i indywidualne z felinoterapii. Obserwacja kota, przebywanie w jego towarzystwie także może być rodzajem terapii. Dzieci w świetlicy będą miały taką okazję. Opieka nad kotem także ma podłoże terapeutyczne. Dzieci uczą się odpowiedzialności, sumienności np. pilnując pory karmienia kota. Najważniejszy jednak jest kontakt dzieci z kotem. Podopieczni świetlicy będą mogły bawić się z kotem, głaskać go, karmić i trzymać na kolanach. Koty mogą być tematem do rozmów, oraz pełnić rolę integracji uczestników jak i wychowawców świetlicy.

 

Jakie warunki musi spełniać kot-terapeuta?

 

Jednak zanim to nastąpi kot musi być odpowiednio do tego przygotowany. Zanim kot stanie się terapeutą musi spełnić określone warunki. Musi być to kot zdrowy, zaszczepiony, czysty, powinien mieć obcięte pazurki. Kot do terapii musi spełniać kilka warunków przede wszystkim musi być towarzyski, chętny do zabawy, spokojny, o łagodnym usposobieniu. Nasza fundacja wybrała do tego kota rasy rosyjski niebieski. Są to koty, które są doskonałymi towarzyszami człowieka, przyjazne, ciche zrównoważone, uwielbiają uczestniczyć w jego życiu, lubią się przytulać i siedzieć na kolanach. Do terapii kota się odpowiednio socjalizuje i przyzwyczaja się go do hałasu, który w pracy z dziećmi jest nieunikniony.